ไฟล์จาก podcast หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม

"เราระลึกถึงครูบาอาจารย์ปุ๊บ ใจเรามีสมาธิ ธรรมะจะเกิดขึ้นในใจเรา จิตจะถ่ายทอดธรรมะออกมา ท่านจะถ่ายทอดรึเปล่าเราไม่รู้ แต่จิตเรานี่แหละถ่ายทอด งั้นฝึกนะ ให้ใจระลึกถึงพระพุทธเจ้าเนืองๆ ระลึกถึงครูบาอาจารย์เนืองๆ ระลึกดีที่สุดคือ ระลึกถึงพระพุทธเจ้า ระลึกเรื่อยๆ วันนึงมากๆ ร้อยครั้ง พันครั้ง ถ้าคิดบ่อยๆ เวลาจะทำชั่วมันจะทำไม่ได้ เวลาจะขี้เกียจทำดี มันจะขี้เกียจไม่ได้ มันจะขยันขึ้นมา" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๖๐

"ทำบุญต้องทำให้เป็นนะ บุญที่ยิ่งใหญ่ ต้องลดละกิเลสได้ อย่างทำบุญแล้วขอโน่น ขอนี่ ได้บุญเล็กน้อย มันเจือโลภะ ถ้าทำแล้วลดละกิเลส ได้บุญใหญ่ บุญที่ใหญ่ที่สุดคือ วิปัสสนากรรมฐาน เพราะว่า ลดละกิเลสที่ลดยากที่สุดคือ โมหะ เจริญเมตตา ก็เป็นบุญใหญ่ เป็นบุญต่อสู้กับโทสะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๖๐

"เวลาเราภาวนานะ เราอยู่ไกลครูบาอาจารย์ เรียกว่าเราขาดกัลยาณมิตร เราอย่าไปเชื่อว่า คนนั้นเป็นกัลยาณมิตร คนนี้เป็นกัลยาณมิตรง่ายๆนะ พอเราภาวนา แล้วเราก็ถามคนนั้นที คนนี้ที ส่วนใหญ่เสีย ไม่ใช่ส่วนใหญ่ดี กรรมฐานเป็นเรื่องที่จะเรียนรู้ตัวเอง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๖๐

“กุศลเกิดบ้าง อกุศลเกิดบ้าง ไม่เป็นไร ไม่ต้องกุศลตลอด อย่าไปเกลียดอกุศล อย่าไปรักกุศลถึงขนาดที่ว่า ต้องเกิดตลอดเวลา เพราะฉะนั้น จิตเป็นอกุศลให้รู้ อกุศลจะสอนธรรมะเรา ความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดแล้วก็ดับทั้งสิ้น จิตที่เป็นกุศล มีศรัทธา มีวิริยะ มีสติ มีปัญญา เกิดขึ้น มันก็เป็นของชั่วคราว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๐

"ถ้าพวกเราศึกษาโดยใจที่เปิดกว้าง ไม่ได้ศึกษาแบบเซล์ฟจัด โน่นก็รู้ นี่ก็รู้ รู้ด้วยความคิดทั้งนั้น ไม่ได้รู้ด้วยใจ ถ้ามีใจเปิดกว้าง ไม่คิดว่าเรารู้แล้ว ค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ สังเกต ฟังแล้วก็สังเกตดูว่า สภาวะจริงๆ เป็นยังไง การปฏิบัตินะ ถ้าไม่เห็นสภาวะ มันไม่ใช่การปฏิบัติ มันเป็นแค่ปริยัติ ฟังหลวงพ่อ มันก็คือการเรียนปริยัติ ไปคิดเอา มันก็คิดแบบนักปริยัติ แต่การปฏิบัติด้วยใจนั้น ต้องเห็นสภาวะ เราหัดดูสภาวะไป แล้วสภาวะจะสอนธรรมะเรา" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๐

"เทวดามีหลายชนิดนะ ในทางศาสนาพุทธ อย่างพระเจ้าแผ่นดินก็ถือเป็นเทวดาแบบหนึ่ง เป็นเทวดาโดยสมมติ หรือเทวดาจริงๆ ที่เรามองเห็น เทวดาด้วยการเกิด เกิดมาเป็นเทวดา เทวดาที่ประเสริฐที่สุด เรียกว่า วิสุทธิเทพ วิสุทธิเทวดา วิสุทธิ คือ บริสุทธิอย่างยิ่ง ถ้าเมื่อไหร่จิตเราเข้าถึงความบริสุทธิ์นะ เราก็เป็นเทวดาเหมือนกัน ถ้าเราฝึกจนจิตเราบริสุทธิ์ได้จริงๆ เทวดาชนิดอื่นก็ยังนับถือ วิธีที่จะฝึกให้จิตบริสุทธิ์ ก็คือ รู้ทันจิตที่มีกิเลส" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๙ มีนาคม ๒๕๖๐

"งั้นเวลาเจ็บป่วยนี่ คือเวลาเข้าห้องสอบ เวลายังไม่ป่วยนี่ เข้าห้องเรียน ถึงเวลาป่วยแล้ว เข้าห้องสอบ แต่บางคนยังเรียนไม่เก่ง ถึงเวลาป่วย จะไปเข้าห้องเรียน มีบางคนไม่สบายมาถาม "หนูจะทำใจยังไง?" ทำไงก็ทำไปเถอะ หนูเอ๋ย มันทำไม่ได้หรอก คือความทุกข์มาถึงตัวแล้ว จะมาปฏิบัติเนี่ยนะ มันไม่ได้กินหรอก มันไม่ทัน มันต้องฝึกซะ ตั้งแต่ยังแข็งแรง อยู่ในชีวิตทำธรรมดา เข้าห้องเรียนไว้ให้ดี ห้องเรียน บทเรียนของเรา ก็คือ "รูปกับนาม" นี่เอง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๙ มีนาคม ๒๕๖๐

"ถ้าเราสังเกตให้ดีนะ เวลาร่างกายเจ็บป่วย หรือร่างกายไม่สบาย จิตใจมันพลอยไม่สบายไปด้วย พระพุทธเจ้าท่านถึงสอนว่า คนทั่วๆ ไป เวลาร่างกายเจ็บป่วย เหมือนถูกยิงด้วยธนูดอกที่หนึ่ง ยิงเข้ามาที่ร่างกาย แล้วมันจะซ้ำดอกที่สองเข้ามาที่ใจ คือจะทุกข์ใจขึ้นมาด้วย ถ้าเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าจริงนะ ความทุกข์มันจะอยู่ที่กายเท่านั้น มันจะเข้ามาไม่ถึงใจ” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่โรงพยาบาลศิริราช วันที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๖๐

"เมื่อเราภาวนาจนจิตเข้าถึงความเป็นกลางด้วยปัญญา ตรงนี้คือ ประตูแห่งอริยมรรคแล้ว เบื้องต้น รู้สภาวะ จิตไม่เป็นกลาง ให้รู้ทันด้วยสติ รู้ทันว่าตอนนี้ไม่เป็นกลางแล้ว ยินดีบ้าง ยินร้ายบ้าง จะเป็นกลางด้วยสติ ใช้จิตที่เป็นกลางแล้วเนี่ย เรียนรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของรูปนามไปเรื่อย สุดท้ายจะเป็นกลางด้วยปัญญา เมื่อเป็นกลางด้วยปัญญา จิตจะหมดความดิ้นรน คำว่ารู้ คำว่าเห็น สักแต่รู้ สักแต่เห็น จะเกิดขึ้นตอนนี้" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๒ มีนาคม ๒๕๖๐

"ถ้าต้อง บิ้ว กันนานนะ กว่าจะยอมทำความดีนะ อันเนี้ย จิตดวงนี้ เป็นกุศลที่มีกำลังอ่อน แต่ถ้ามันเกิดโดยสันดาน อยากดีเองนะ มันเป็นกุศลที่มีกำลังกล้า เราจะฝึกจิต จนกระทั่งจิตเป็นกุศลมีกำลังกล้า ถ้าไม่มีกำลังกล้า จะไปภาวนายังไง จะไปเจริญปัญญาอะไร ปัญญานั่นเป็นบุญ เป็นกุศลที่ใหญ่ที่สุดเลย เพราะฉะนั้น เราจะต้องมาฝึก หัดรู้สภาวะไป จนจิตจำสภาวะได้แม่น แล้วสติเกิดเอง จิตจะเป็นมหากุศลจิต อสังขาริกัง โดยไม่ชักชวน เกิดได้เอง ของฟรีไม่มี ต้องฝึก" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๒ มีนาคม ๒๕๖๐

"หัดรู้สึกบ่อยๆ แล้วเราจะรู้ความจริงของมัน ความจริงก็คือ"ตัวเราไม่มี" การค้นพบว่าตัวเราไม่มี เป็นประโยชน์มาก บางคนตกใจ อุตสาห์ปฏิบัติเพื่อหาตัวตนที่แท้จริง อยากมีตัวตนที่แท้จริง ถ้าปฏิบัติเป็น ดูกายดูใจ ตรงตามความเป็นจริง จะพบว่าตัวเราไม่มีหรอก การที่ตัวเราไม่มี ไม่ใช่ความสูญเสีย แต่มันเป็นความเป็นจริงซึ่งเป็นอยู่แล้ว” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๖๐

"บางคนตกใจว่า ศึกษาศาสนาพุทธแล้ว สูญเสียความเป็นตัวเราไป ที่จริง ไม่ได้สูญเสีย ความเป็นตัวเรา ไม่มีมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่ความหลงผิด ว่ามีตัวเรา พอหลงผิด ว่ามีตัวเรา มันก็เชื่อผิดๆ คิดผิดๆ เลยทำผิดๆ ไปหมด" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๖๐

"ภาวนาไปนะ ถอดถอนกิเลสไป ด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา เครื่องมือที่พระพุทธเจ้าให้ เครื่องมือโบร่ำโบราณ สอนมาหลายพันปีละ กิเลสก็ของโบราณ มีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว โลภ โกรธ หลง ของเก่าเจอกับของเก่า 3 ต่อ 3 โลภ โกรธ หลง ศีล สมาธิ ปัญญา ใครจะแพ้ ใครจะชนะ..... ตอบได้มั้ย ส่วนใหญ่ใครแพ้ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นของดี เป็นอาวุธวิเศษ แต่ไม่มีผู้ใช้เท่าไหร่ คนที่หยิบจับอาวุธนี้ขึ้นมาไม่ค่อยมี มันมีแต่ทาสของกิเลสเต็มบ้านเต็มเมือง ต้องสู้นะ ค่อยภาวนา สู้เอา อย่าท้อถอย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๖๐

"ศัตรูของเรานะ คือ กิเลส เครื่องมือในการสู้ศัตรู คือ ศีล สมาธิ ปัญญา กิเลส อย่าไปตามใจมัน แต่พัฒนา ศีล สมาธิ ปัญญา ขึ้นมา กำลังยังอ่อน ก็ใช้ศีลรักษาใจ ข่มใจไว้ ไม่ทำตามกิเลส มีสมาธิ ก็กำลังของจิตมากขึ้น ก็ยัน ช่วงไหนมีสมาธิดี กิเลสก็หนี ช่วงไหนสมาธิอ่อน กิเลสก็มา มีปัญญา ก็ขุดรากถอนโคนกิเลสไป ก็สิ้นกิเลสแล้วคราวนี้ หมดกิเลสแล้ว สบาย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๖๐

"ไหลไปก็หลงลืมตัวเองไป ดูกายดูใจ ไม่ได้จริง ดึงเอาไว้ ตึงเครียดนะ ก็เป็น อัตตกิลมถานุโยค ทำกาย ทำใจให้อึดอัด ให้ลำบาก ให้เรารู้ทัน เราไม่สุดโต่งไปสองข้าง วิธีไม่ให้สุดโต่งไปสองข้าง ให้มันเข้าทางสายกลาง คือ มันหลงแล้วรู้ เนี่ย ดีที่สุดเลย ไม่ต้องไปทำว่า จะทำยังไงจะถูกต้อง ทำยังไงจะเป็นทางสายกลาง ทำยังไงจะพอดี" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๔ มีนาคม ๒๕๖๐

"ที่ภาวนามานี่ มาด้วยความอดทน มาด้วยความช่างสังเกต อดทนอย่างเดียวไม่ได้ ควายมันก็อดทนเหมือนกัน อาศัยความช่างสังเกต เรียกว่า "โยนิโสมนสิการ" สังเกตไปเรื่อยๆ เลย ทำไมจิตเป็นแบบนี้ ทำไมมันเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่คิด"ฟุ้งซ่าน"นะ เห็นสภาวะก่อน มีสภาวะ อย่างนี้เกิดขึ้น มันคืออะไร มันคืออะไร ก็ไม่มานั่งคิดจินตนาการเอา มันน่าจะอย่างนี้ มันน่าจะอย่างนี้ ไอ้อย่างนั้นเรียกว่า "ฟุ้งซ่าน" มันคืออะไร มันเป็นอะไร มันทำอะไร ดูมันไปเรื่อยๆ สังเกตมัน ค่อยๆ ดูมันไป ไม่ใช่คิดเอา คิดเอานี่ ไม่ได้กินหรอก "ฟุ้งซ่าน" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๔ มีนาคม ๒๕๖๐

"พวกที่ปฏิบัติมี 2 กลุ่ม พวกนึงไม่เอาสมาธิเลย อยู่ๆ ก็เจริญปัญญา หรือไม่ก็คิดเอา คิดธรรมะเอา แล้วคิดว่า เนี่ย ใช้ได้แล้ว ที่จริงฟุ้งซ่าน พวกไม่ทำสมาธิเลย ไม่ได้ฝึกจิตสิกขาก่อน อย่างไปดูรูปดูนามนะ มันจะเป็นเพ่งรูปเพ่งนามทั้งหมดเลย ไปขยับมือทำจังหวะ ก็เพ่งมือ ไปดูท้องพองยุบ ก็เพ่งท้อง ไปเดินจงกรม ก็เพ่งเท้า ไม่ก็เพ่งมันทั้งตัวเลย เพราะว่าไม่ทำสมาธิ อีกกลุ่มนึงชอบทำสมาธิ นั่งแล้วก็เคลิ้ม ง็อกแง็กๆ นะ ไม่ก็เครียดๆ มันก็มิจฉาสมาธิอยู่ดี พวกที่ไม่เอาสมาธิเลย แล้วเดินปัญญาเลย ก็ฟุ้งซ่าน พวกที่ทำสมาธินะ ไม่มีสติ ก็เป็นมิจฉาสมาธิ เซื่องซึมไป เราภาวนามาแล้ว เรารู้เลยว่า จิตที่เดินแบบนี้ ไปไม่รอดหรอก" -- พระธรรมเทศนาหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ถ้าวิปัสสนูปกิเลสเกิดขึ้น เช่น จิตโล่ง จิตว่าง สว่าง สบาย อยู่อย่างนี้นิรันดร ให้รู้ทันเลยว่าจิตไม่ถึงฐาน สมาธิไม่พอ ค่อยๆ ทำกรรมฐานแล้วก็คอยรู้ทันจิตที่เคลื่อนออก พอจิตตั้งมั่นปุ๊บ วิปัสสนู หายทันทีเลย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ไม่พยายามทำสิ่งที่ดี ไม่ต่อต้านจิตที่เลว รู้อย่างที่เค้าเป็นไปเรื่อย พอถึงจุดหนึ่งปัญญามันเกิด มันรู้ว่า จิตทั้งหมดนี้ ไม่ใช่ตัวเราเลย จิตไม่ใช่เราแล้วในโลกนี้ ไม่มีอะไรเป็นเรา ถ้าจิตเป็นเราอันเดียว ในโลกนี้ก็มีเราขึ้นมาอีก และถ้าภาวนาไปเรื่อยๆ นะ เมื่อไหร่ปล่อยวางจิต เมื่อนั้นปล่อยวางโลกทั้งโลกเลย เห็นผิดที่จิตอันเดียว ก็เห็นผิดโลกทั้งโลก ยึดถือจิตอันเดียว ก็คือยึดถือโลกทั้งโลก เห็นถูกที่จิตอันเดียว ก็เห็นถูกทั้งหมดทั้งโลกเลย ปล่อยวางที่จิตอันเดียว ก็ปล่อยวางโลกทั้งโลกเลย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรมแผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ฝึกกันนานนะ กว่าจะเข้าใจว่า จริงๆ ไม่ได้ฝึกเพื่อให้รู้ตลอดเวลา จริงๆ ไม่ได้ฝึกเพื่อไม่ให้หลง แต่ฝึกให้เห็นว่า รู้ก็ไม่เที่ยง หลงก็ไม่เที่ยง รู้ก็รักษาไม่ได้ หลงก็ห้ามไม่ได้ ตรงที่รู้ก็รักษาไม่ได้ หลงก็ห้ามไม่ได้ คือ อนัตตา -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ธรรมดานะ ความสุขของเราอาศัยอิงอาศัยคนอื่นอยู่ ต้องมีคนนี้ ถึงจะมีความสุข อะไรอย่างนี้ ทีนี้ คนเนี่ย แปรปรวน เราอย่าไปฝากชีวิตไว้กับคนอื่น ไม่ใช่เราคนเดียวที่มีปัญหานี้นะ ในยุคนี้เป็นยุคที่เขานิยมมีกิ๊กกัน ผู้หญิงก็มีนะ ผู้ชายก็มี แล้วก็ทำร้ายกันบอบช้ำไป ศีลไม่มี ทำร้ายคนอื่น ที่จริงทำร้ายตัวเองนะ ตัวเองกิเลสจะแรงขึ้น พวกที่ผิดศีล" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ที่จริง ฆราวาสนะ ถ้าอยากพ้นทุกข์ ก็ทำได้ เพราะความเป็นพระ หรือเป็นฆราวาส มันเป็นโดยสมมติ เท่านั้นเอง พระ ก็พระสมมติขึ้นมา ปฏิญาณตัวว่าจะรักษาพระธรรมวินัยเข้มงวด จิตใจก็ยังเป็นฆราวาสอยู่ เป็นปุถุชนเหมือนพวกเรา ส่วนใหญ่ ทำถูกบ้าง ทำผิดบ้าง ทำดีบ้าง ทำชั่วบ้าง ถ้ารักดี ก็ขยันภาวนา ครูบาอาจารย์ก็จะสอนเป็นลำดับๆ ไป ก็พัฒนาไปเรื่อยๆ แต่ฆราวาสเนี่ย ที่ผ่านมาเนี่ย ไม่มีโอกาสได้ฟังธรรมะ การปฏิบัติในขั้นละเอียดจริงๆ เลย ถ้ามีโอกาสฟังนะ ก็ทำได้ ถ้าอยากจะทำ ถ้ารักที่จะทำ อยากพ้นทุกข์จริงๆ ทำได้ แล้วทำไปเรื่อยๆ แล้ววันนึง ตัวเรายังเป็นฆราวาสอยู่ แต่ใจเราเป็นพระไปแล้ว ก็ทำได้ ไม่มีผู้หญิง ผู้ชาย ธรรมะ ไม่เลือกเพศ เพศผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ได้ เพศสับสนก็ได้ ไม่มีข้อจำกัด อยู่ที่ภาวนาเอา" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"ถ้าเมื่อไหร่เราเห็นสภาวะ แล้วเราเห็นความยินดีหรือยินร้ายต่อสภาวะ ความยินดียินร้ายจะดับอัตโนมัติ เมื่อมันดับไปแล้ว จิตก็เข้าสู่ความเป็นกลาง เดี๋ยวเจอสภาวะอันที่สอง จิตยินดีหรือยินร้ายอีก รู้อีก จิตก็เป็นกลาง ดูซ้ำๆ ไป หมื่นสภาวะ แสนสภาวะ ล้านสภาวะ มีตัวไหนเกิดมา ดูมันไป ซ้ำไปอย่างนั้น สุดท้ายจิตมันฉลาด มันรู้ว่า สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นก็ดับ มันยอมรับตรงนี้" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"จิตที่สงบอาจจะไม่ตั้งมั่น แต่จิตที่ตั้งมั่นต้องสงบด้วย ตัวนี้ต้องแม่นนะ จิตที่สงบอาจจะไม่ตั้งมั่น เช่น เรารู้ลมหายใจ จิตไหลไปอยู่กับแสงสว่าง ไปอยู่กับลมแล้ว ไม่ได้ตั้งจริง แต่ว่าเคลื่อนออกไป ในขณะที่จิตที่ตั้งมั่น มันสงบอยู่ในตัวของมันเอง มันไม่ฟุ้ง มันไม่แส่ส่าย จิตที่สงบและตั้งมั่น อาศัยการมีสติรู้ทันจิตที่เคลื่อน" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

"สมาธิ เหมือนยาแก้ปวด มันทำให้เราหายทุกข์ชั่วคราว เดี๋ยวก็ทุกข์ใหม่ การเจริญปัญญา เหมือนการแก้ที่ต้นเหตุของโรคจริงๆ วิธีการเจริญปัญญาก็คือ ใช้ใจที่มีสมาธิ ใจเป็นคนดูสบายๆ ดูร่างกายมันทำงาน ดูจิตใจมันทำงาน พอดูไปเรื่อยๆ เราจะรู้ความจริงว่า ตัวเราไม่มี รู้อย่างแจ่มแจ้งเลย แล้วตัวเราจะไม่ผุดขึ้นมาอีกเลย เมื่อไม่มีตัวเรา มันก็ไม่มีที่ตั้งของความทุกข์ทางใจ ถ้ามีเราขึ้นมามันก็มีทุกข์ มีที่ตั้งของความทุกข์ได้" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๖๙ วันที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐