ไฟล์จาก podcast หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม

"ในใจเรามีความต้องการเป็นคู่ๆ ที่ตรงข้ามกันเยอะอยู่ ชีวิตมันเลยไม่เต็มอิ่ม พอได้อันนี้มา มันต้องเสียบางอย่างไป มันต้องแลกกันตลอด ฉะนั้น ชีวิตมันไม่เคยเต็มอิ่มเลย มันจะขาดตลอดเวลา... ...ใจที่ขาด มันจะดิ้นรนหาความสุขมาเติม แต่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม... ...ชีวิตนะ มันไม่มีความสุขสักเรื่อง มันขาดตลอดเวลา ขาดวัตถุสิ่งของ ขาดความสบายใจ เราทำตัวให้เต็มได้ เติมธรรมะลงไปในใจ ใจไม่หิว พอใจไม่หิว ใจมันอิ่มแล้ว ใจไม่ดิ้นรน มันมีความสุข" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๓๐ เมษายน ๒๕๖๐

"“ฝึกนะ ฝึกตัวเอง มักน้อย สันโดษ ไม่มั่วสุม คิดถึงการปฏิบัติ ปรารภความเพียร ลงมือเจริญสติ รักษาศีล มีสติ ฝึกสมาธิ เจริญปัญญา เดินอยู่ในเส้นทางอย่างนี้ เส้นทางของพระอริยเจ้า ถ้ามักมาก ไม่สันโดษ มั่วสุม ไม่คิดเรื่องการปฏิบัติเลย ไม่มีศีล ไม่มีสติ สมาธิ ปัญญา ก็ไปไหนไม่รอด จมอยู่อย่างนั้น จมความทุกข์ไปเรื่อยๆ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๐

"เรารู้ว่าการดูจิตสมควรแก่เรา เราก็ดูบ่อยๆ ไม่ลืม ไม่ใช่ดูวันเดียว มาฟังเทศน์ก็ดูคึกคักอยู่ พอถึงเวลากินข้าวก็ทิ้งละ กินข้าวก็เพลิดเพลิน กลับเข้ามาเตรียมตั้งสติใหม่ มาฟังเทศน์ต่อ จบแล้วกลับบ้าน หลงทั้งวันเลยคราวนี้ หลงอีก 7 วันแล้วค่อยมาใหม่ อย่างนี้นะ แล้วบอกว่า เมื่อไหร่จะบรรลุสักทีเนี่ย พระพุทธเจ้าสอนไม่จริงเลย หนูเจริญสติปัฏฐานมา 7 วัน 7 เดือน 7 ปี แล้ว ไม่เห็นบรรลุอะไรเลย 7 วัน 7 เดือน 7 ปี อะไรนี้พูดตั้งแต่เริ่มเรียน ชั่วโมงใน 7 วัน 7 เดือน 7 ปี ที่เจริญสติจริงๆ 2 ชั่วโมงครึ่ง ที่เหลือหลงหมด อย่างงั้นอย่าบ่นเลยว่าไม่บรรลุนะ ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม ไม่รู้ว่าอะไรควรแก่เรา ถ้ารู้แล้วก็ยังไปทอดทิ้งมันอีก ตรงที่รู้ว่าอะไรสมควรแก่เรา และก็ไม่ทอดทิ้งมัน ตัวนี้เป็นสัมปชัญญะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๐

"สุขกับทุกข์นั้นเสมอกัน ดีกับชั่วนั้นเสมอกันในการสอนธรรมะเรา ความสุขก็ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา ความทุกข์ก็ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา กุศล หรืออกุศล ก็ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา สอนธรรมะเราเท่าๆ กัน รู้ลงไป ซ้ำลงไปๆ จิตมันจะปิ๊งขึ้นมาว่า ทุกสิ่งทุกอย่างแหละที่เกิดขึ้นมาแล้ว ไม่เที่ยงทั้งหมดเลย สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ยึดถือเป็นของเราไม่ได้ สั่งไม่ได้" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐

“ฝึกจิตให้มีพลัง ให้ดี มีสติไวๆ โดยที่ไม่เจตนา มีสมาธิที่เข้มแข็ง โดยไม่ได้เจตนา ไม่เจตนา แล้วเกิดได้ไง เพราะจิตมันชำนาญ จิตมีธรรมชาติไหลไปตามความเคยชิน จิตจะเป็นไปตามความเคยชิน เคยชินจะขี้บ่น ม้นจะขี้บ่นมากขึ้นเรื่อยๆ เคยชินจะขี้โกรธ มันขี้โกรธมากขึ้นเรื่อยๆ เคยชินจะฟุ้งซ่าน มันฟุ้งซ่านมากขึ้นเรื่อยๆ เคยชินจะรู้สึกตัว มันจะรู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ฝึกไป สร้างความเคยชินใหม่ขึ้นมา ความเคยชินที่จะรู้สึก" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐

"เราไม่ภาวนาแบบเก็บกดนะ การเก็บกด ไม่ได้แก้ปัญหา เป็นการ กลบปัญหาไว้เฉยๆ ถึงวันนึง ความเครียดจะแรงขึ้นๆ แล้วระเบิด ถึงระเบิดเนี่ยอาจเป็นฆาตกรรมได้เลย เวลาความโกรธเกิดขึ้น เรารู้ทัน สังเกตดูสิ ทำไมเราโกรธ ส่วนใหญ่ที่โกรธมี 2 เหตุผลเอง 1.ขัดผลประโยชน์กัน 2.ความคิดเห็นขัดกัน จะโกรธกันด้วย 2 เรื่องนี่แหละฆาราวาส ค่อยๆ เรียนมาตรงนี้นะ ทำไมมันต้องโกรธเค้ามากอย่างนี้ เพราะว่า เรายึดในความเห็นของเรารุนแรงหรือเปล่า ค่อยๆ สังเกตต้นตอมัน พอเรารู้จักต้นตอมันแล้ว ต่อไปมันจะสลายตัวไปเอง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๖๐

"สมัยก่อน กว่าจะได้เข้าใกล้ กว่าจะได้ฟังธรรม ลำบาก เดี๋ยวนี้ เข้าใกล้ง่าย ฟังธรรมง่าย เปิด CD ก็เข้าใกล้หลวงพ่อละ เห็นหน้าโผล่มา เทศน์ละ ซื่อสัตย์มาก เปิดทีไรก็เทศน์ทุกที บางอย่างง่ายเกินไป ก็ไม่เห็นคุณค่านะ อย่างถ้าเราเดินทางไกลๆ ไปเรียนกับครูบาอาจารย์ มันจะตั้งใจมากเลย ความรู้สึกไม่เหมือนกัน เมื่อก่อนหลวงพ่อก็ฟังวิทยุ...... เวลาฟังจากวิทยุ ไม่ถึงอกถึงใจ ไปฟังสดๆ นะ บรรยากาศมันให้ จิตใจเราตื่นตัว เพราะเราไปยาก ใจมันตื่นตัว รู้สึกมีคุณค่าที่จะต้องฟัง เปิดวิทยุก็นอนฟัง หลับบ้าง ตื่นบ้าง เปิดเมื่อไหร่ก็มีเสียง ไม่มีคุณค่า งั้นบางที ง่ายเกินไป ก็ไม่ได้ประโยชน์ ลำบากซะหน่อย ดีกว่า ใจมันตื่นตัว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๖๐

"เราอย่าทำตัวเองให้ทุกข์นะ ไม่ทำคนอื่นทุกข์ด้วย เจริญเมตตา เมตตาตัวเอง เมตตาคนอื่น เมตตาสัตว์อื่น ใจมันจะอ่อนโยน พอใจมันอ่อนโยนนะ มันมีความสุข ใจมันเป็นกุศล มันรองรับธรรมะง่าย ถ้าใจกระด้าง ใจไม่สบาย ไม่รับธรรมะ ของอื่นไม่สำคัญ ธรรมะสำคัญ ของอื่นเสียได้นะ แต่ธรรมะเสียไม่ได้ ของอื่น ถึงเราได้มา วันนึงก็เสียหมด แต่ธรรมะติดตัวเรา สิ่งที่ติดตัวเรา ก็มีแต่ความชั่วกับความดี" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๖๐

"เวลาที่จิตมีพลังน่ะ ให้ตั้งใจภาวนาไปสบายๆ อย่าหวังผลนะ ภาวนาไป อย่าทิ้งช่วงนี้ลงไป ช่วงนี้เป็นนาทีทองจริงๆ ถ้าเสียไปแล้วต้องสะสมอีกเป็นปีเลย กว่าจะขึ้นมาใหม่" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๖๐

"ถ้าเราหลอมหลวมการปฏิบัติเข้ากับชีวิตจริงไม่ได้นะ ยังห่างไกลมรรคผลนิพพาน อยู่ในชีวิตธรรมดานี่แหละ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด มี "สติ" มันใกล้นิดเดียว มันจะเห็นเลย ตัวที่ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คือ ตัวรูป ไม่ใช่เรา เป็นตัวทุกข์ เป็นวัตถุ เป็นก้อนธาตุ ตัวที่คิด คือ ใจ คิดดีบ้าง คิดร้ายบ้าง ไม่ใช่เราอีก ฝึกง่ายๆ สบายๆ” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๖๐

"เวลาที่เราเจริญปัญญาด้วยการดูกาย เจริญปัญญาด้วยการดูจิต จิตจะพลิกไปพลิกมาระหว่างการเจริญวิปัสสนากรรมฐานกับสมถะกรรมฐาน เมื่อไหร่สติระลึกรู้ตัวสภาวะธรรม ตัวรูปธรรม ตัวนามธรรม จิตระลึกรู้ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ที่เกิดขึ้น ความสุข ความทุกข์ที่เกิดขึ้น จิตระลึกรู้ ร่างกายที่หายใจออก ร่างกายที่หายใจเข้า อันนี้เป็นการทำสมถะนะ ยังเป็นสมถะอยู่ เมื่อไหร่จิตเกิดปัญญาเห็น ใช้คำว่า “เห็น” นะ ไม่ใช่คิด เห็นร่างกายไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เห็นจิตไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา คือเห็นไตรลักษณ์ อันนั้นถึงจะเป็นวิปัสสนา” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๖๐

"เวลาเราปฏิบัตินะ พวกนึงก็จะไปนั่งสมาธิบังคับจิต บังคับให้สงบบ้าง บังคับให้ซึมบ้าง ให้นิ่งๆ บ้าง บังคับให้มีความสุขบ้าง นี่พวกแทรกแซง อีกพวกนึง กำหนดไปเรื่อยเลย พวกนี้ก็เครียด ถ้าเรารู้อย่างที่มันเป็น ไม่เครียด เป็นคนดีเครียดไหม? เป็นคนดี เครียดใช่ไหม จะต้องดี แค่เราฝืนจะต้องเป็นคนดี ฝืนว่าจะต้องอย่างนั้น ฝืนว่าจะต้องอย่างนี้ ความเครียดเกิดขึ้นแล้ว เราภาวนาไม่ได้เพื่อให้เครียดมากขึ้น เราภาวนาเพื่อจะรู้จักตัวเอง เราเป็นคนเครียด ก็รู้ว่าเครียด เราเป็นคนเจ้าน้ำตา ก็รู้ว่าเจ้าน้ำตา ใจอ่อนอะไรอย่างนี้ รู้ไป" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม วันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๖๐

“สติ สำคัญมาก มีสติกับมีปัญญา สองตัวนี้แหละ จะช่วยให้การดำรงชีวิตมีความสุข จะปีใหม่ ปีเก่า ก็มีความสุข ยิ่งผ่านวัน เดือน ปี ไปเรื่อย สติ สมาธิ ปัญญา ของเราแก่กล้าขึ้น ชีวิตก็ยิ่งเบาลงเรื่อยๆ ชีวิตของคนในโลกนี้หนักมากเลย แบกภาระเอาไว้เต็มไปหมด” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม วันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๖๐

"อย่างใจเรา นิ่งคงที่อยู่นานๆ ต้องเฉลียวใจ ว่าไม่ถูกละ ค่อยๆ สังเกตว่า ทำไม มันผิดตรงไหน ดูเองบางทีก็ยาก จุดที่จะดูง่าย คือตอน "ตื่นนอน" พอตื่นนอนปุ๊บ เราคิดถึงการปฏิบัติปั๊บ จิตมันจะเคลื่อนเข้ามาช่องนี้ที่เคยชินเลย จะไหลปรื้ดเข้าไป ค้างอยู่ที่เดิม และอยู่เป็นวันๆ อย่างนั้น พอหลับ มันก็ลงพวัง ที่สร้างไว้ หายไป แล้วพอตื่น นึกถึงการปฏิบัติปุ๊บ ไหลเข้าช่องเก่าเลย ถ้าเรารู้ว่ามันไปอย่างนี้นะ ต่อไปไม่ไปละ อันนี้ไว้สำหรับช่วยตัวเอง ถ้าเราอยู่ไกลครูบาอาจารย์ เราคอยสังเกตว่ามันพลาดตรงไหน จุดที่สังเกตได้ง่ายที่สุดคือ ตอน "ตื่นนอน" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๙ เมษายน ๒๕๖๐

"การปฏิบัติ มันไม่ยากอะไรหรอกนะ อยู่ที่ว่ารู้หลัก แล้วก็ลงมือทำจริงๆ ไม่หยุด บางคนฟังหลวงพ่อเทศน์ นึกว่ารู้หลักแล้ว ที่จริง ใจยังไม่เข้าใจ เข้าสมองไป ยังไม่ถึงใจ ถ้าเข้าถึงใจจริงๆ นะ จิตมันจะเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เห็นรูปนามทำงาน เห็นไตรลักษณ์ มันจะเห็นอย่างนั้นเลย คำว่าเห็น...ไม่ได้คิดนะ คิด...ไม่ได้เห็น มันเห็นจริงๆ เห็นกระบวนการทำงานของใจ เห็นรูปนามเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๙ เมษายน ๒๕๖๐

"จิตแห้งแล้งก็ปฏิบัตินะ ไม่เลิก แต่ว่า หาที่ให้จิตพักผ่อน ทำสมถะได้ จิตจะได้พักผ่อน จะไม่แห้งแล้ง ถ้าไม่มีสมถะเลย จะแห้งแล้ง ถ้าทำสมถะไม่เป็นก็ท่องพุทโธเล่นๆ ไป คิดถึงพระพุทธเจ้าไป หรือว่าซื้ออาหารไปเลี้ยงปลา  เวลาให้ทาน จิตใจแช่มชื่น เราก็จะได้พักผ่อน" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๐

"เรามีกิเลสตัวไหนให้ดูบ่อย เราเอาตัวนั้นเป็นฐาน เป็นหลักไว้นะ เรียกว่าสติปัฏฐาน เป็นฐานที่ตั้งของสติ เอากิเลสนั้นแหละเป็นฐานที่ตั้งของสติได้ จิตมีความโกรธขึ้นมาก็รู้ จิตไม่โกรธก็รู้นะ จิตโลภขึ้นมาก็รู้ จิตไม่โลภก็รู้ จิตหลงไปก็รู้นะ ใจลอย จิตไม่หลงก็รู้ นี่ใช้กิเลสนะ ใช้จิตใจที่มีกิเลสเป็นฐานของการเจริญสติ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๐

"ใจที่ธรรมดาที่สุด ดีที่สุด ใจที่ธรรมดาที่สุด แสดงธรรมได้ดีที่สุดด้วย ใจที่ธรรมดานะ เดี๋ยวก็สุข เดี๋ยวก็ทุกข์ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย ใจที่เพ่งไว้ก็เฉยๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไม่ดีไม่ร้าย เฉยๆ คงที่ แทนที่จะเห็นว่า ไม่เที่ยง กลายเป็นเที่ยงไป แทนที่จะเห็นว่า บังคับไม่ได้ รู้สึกบังคับได้ ยิ่งภาวนาแล้วเลยเป็นมิจฉาทิฐินะ ถ้าวางจิตไม่ถูก ถ้าวางจิตถูก จิตเป็นกลางจริงๆ สักว่ารู้ว่าเห็น จิตเป็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน สบาย ก็เห็นความจริงได้” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒ เมษายน ๒๕๖๐

"เผลอแล้วเรารู้ว่าเผลอ จิตจะถูกต้อง ถ้าเพ่งอยู่รู้ว่าเพ่ง จิตก็ยังเพ่งอยู่ เพราะฉะนั้น เผลอดีนะ ไม่ใช่ไม่ดี เผลอเนี่ยเสี่ยงลงนรกจริง เสี่ยงไปอบายจริง แต่ถ้าเรารู้จิตที่เผลอปุ๊บ จิตจะถูกต้อง เข้าสู่ทางสายกลางทันทีเลย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒ เมษายน ๒๕๖๐

"เราอยู่ไกลครูบาอาจารย์ ต้องจับหลักการปฏิบัติให้แม่น และช่วยตัวเองให้ได้ และวัดผลการปฏิบัติด้วยตัวเองให้ได้ เราจะปฏิบัติได้ ขั้นแรกต้องฝึกให้มีสติก่อน ถ้าขาดสติ เราจะไม่มีคุณงามความดีอะไรเหลือเลย เพราะจิตที่ไม่มีสตินะ อกุศลมันจะเข้ามาง่าย ถ้าเมื่อไหร่มีสติ เมื่อนั้นจะไม่มีกิเลส เมื่อไหร่มีกิเลส เมื่อนั้นจะไม่มีสติ นี่เป็นกฎของธรรมะนะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๖๐

"เราระลึกถึงครูบาอาจารย์ปุ๊บ ใจเรามีสมาธิ ธรรมะจะเกิดขึ้นในใจเรา จิตจะถ่ายทอดธรรมะออกมา ท่านจะถ่ายทอดรึเปล่าเราไม่รู้ แต่จิตเรานี่แหละถ่ายทอด งั้นฝึกนะ ให้ใจระลึกถึงพระพุทธเจ้าเนืองๆ ระลึกถึงครูบาอาจารย์เนืองๆ ระลึกดีที่สุดคือ ระลึกถึงพระพุทธเจ้า ระลึกเรื่อยๆ วันนึงมากๆ ร้อยครั้ง พันครั้ง ถ้าคิดบ่อยๆ เวลาจะทำชั่วมันจะทำไม่ได้ เวลาจะขี้เกียจทำดี มันจะขี้เกียจไม่ได้ มันจะขยันขึ้นมา" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๖๐

"ทำบุญต้องทำให้เป็นนะ บุญที่ยิ่งใหญ่ ต้องลดละกิเลสได้ อย่างทำบุญแล้วขอโน่น ขอนี่ ได้บุญเล็กน้อย มันเจือโลภะ ถ้าทำแล้วลดละกิเลส ได้บุญใหญ่ บุญที่ใหญ่ที่สุดคือ วิปัสสนากรรมฐาน เพราะว่า ลดละกิเลสที่ลดยากที่สุดคือ โมหะ เจริญเมตตา ก็เป็นบุญใหญ่ เป็นบุญต่อสู้กับโทสะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๖๐

"เวลาเราภาวนานะ เราอยู่ไกลครูบาอาจารย์ เรียกว่าเราขาดกัลยาณมิตร เราอย่าไปเชื่อว่า คนนั้นเป็นกัลยาณมิตร คนนี้เป็นกัลยาณมิตรง่ายๆนะ พอเราภาวนา แล้วเราก็ถามคนนั้นที คนนี้ที ส่วนใหญ่เสีย ไม่ใช่ส่วนใหญ่ดี กรรมฐานเป็นเรื่องที่จะเรียนรู้ตัวเอง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๖๐

“กุศลเกิดบ้าง อกุศลเกิดบ้าง ไม่เป็นไร ไม่ต้องกุศลตลอด อย่าไปเกลียดอกุศล อย่าไปรักกุศลถึงขนาดที่ว่า ต้องเกิดตลอดเวลา เพราะฉะนั้น จิตเป็นอกุศลให้รู้ อกุศลจะสอนธรรมะเรา ความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดแล้วก็ดับทั้งสิ้น จิตที่เป็นกุศล มีศรัทธา มีวิริยะ มีสติ มีปัญญา เกิดขึ้น มันก็เป็นของชั่วคราว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๐

"ถ้าพวกเราศึกษาโดยใจที่เปิดกว้าง ไม่ได้ศึกษาแบบเซล์ฟจัด โน่นก็รู้ นี่ก็รู้ รู้ด้วยความคิดทั้งนั้น ไม่ได้รู้ด้วยใจ ถ้ามีใจเปิดกว้าง ไม่คิดว่าเรารู้แล้ว ค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ สังเกต ฟังแล้วก็สังเกตดูว่า สภาวะจริงๆ เป็นยังไง การปฏิบัตินะ ถ้าไม่เห็นสภาวะ มันไม่ใช่การปฏิบัติ มันเป็นแค่ปริยัติ ฟังหลวงพ่อ มันก็คือการเรียนปริยัติ ไปคิดเอา มันก็คิดแบบนักปริยัติ แต่การปฏิบัติด้วยใจนั้น ต้องเห็นสภาวะ เราหัดดูสภาวะไป แล้วสภาวะจะสอนธรรมะเรา" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๐ วันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๐