เราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง พอจิตหลงคิดรู้ทัน ที่จริงไม่เฉพาะหลงคิดหรอก จิตหลงไปทำอย่างอื่นแล้วรู้ทัน ก็ใช้ได้เหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่หลงคิด เลยมุ่งมาที่หลงคิด อย่างจิตโกรธ รู้ว่าโกรธ ทันทีที่รู้ว่าโกรธ จิตผู้รู้ก็เกิดแล้ว หลงไปคิด รู้ว่าหลงไปคิด จิตหลงคิดดับ จิตผู้รู้ก็เกิดขึ้นมา ตรงที่มันมีจิตเป็นผู้รู้แล้ว ฝึกไปเรื่อย ๆ อย่ารักษามันนะ เพียงแต่ว่าให้มันเกิดบ่อย ๆ อย่ารักษาจิตผู้รู้ไว้ ถ้าเราจงใจรักษาจะเครียด จะเพ่ง เราคอยรู้ทันเท่านั้น จิตหลงแล้วรู้ ๆ ฝึกไปเรื่อย ๆ ต่อไปจิตจะตั้งมั่น เด่นดวงขึ้นมาเอง เหมือนๆ อยู่ได้นาน ที่จริงก็คือจิตรู้เกิดแล้วก็ดับ ๆ แต่มันเกิดดับต่อเนื่องกัน เป็นจิตรู้ยาวขึ้นมา เพราะฉะนั้น ถ้าเราไม่ได้ฝึก มีจิตรู้แวบเดียว แล้วก็จิตหลงอีกยาวเลย นาน ๆ มีจิตรู้ทีหนึ่ง อย่างนั้นเจริญปัญญาไม่ได้ กำลังไม่พอ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 3 ตุลาคม 2563 ไฟล์ 631003 ซีดีแผ่นที่ 87

Direct download: 631003.mp3
Category:Dhamma Talks -- posted at: 6:00am +07