ไฟล์จาก podcast หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม

"คอยสังเกตตัวเอง อะไรที่ทำแล้วกุศลเจริญ ทำอันนั้นแหละ อะไรที่ทำแล้วกิเลสเจริญ ก็อย่าไปทำ กุศลเจริญหรือกิเลสเจริญ อยู่ที่ไหน อยู่ที่จิตนั่นเอง ฉะนั้น การมีสติคุ้มครองรักษาจิต ตามรู้ตามดูจิตอยู่ วิเศษที่สุดแล้ว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๓ วันที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๖๐

"ต้องไม่เปิดช่องให้กิเลสมีอำนาจเหนือเรา กุศลเราก็เจริญไปเรื่อยๆ อย่างเราตั้งใจเดินจงกรม อย่าไปตั้งใจเดินจรงกรมว่า หนึ่งพรรษา ออกพรรษา แล้วเลิก อะไรที่ดีๆ ตั้งใจมันทั้งชาติเลย อย่างหลวงพ่อสอนพระ สอนปฎิบัติทั้งชีวิต อย่าคิดว่าปฏิบัติถึงเมื่อไหร่ ลงมือปฏิบัติไปทั้งชีวิตเลย เพราะการปฏิบัติเป็นเรื่องดี ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลย ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งดี ยิ่งมีความสุข ทำไมจะต้องมา limit ตัวเองในความดี พระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญความดีที่หยุดนิ่งนะ อย่างอะไรที่ดี ทำมันทั้งชีวิตเลย ค่อยๆ ฝึกตัวเองไป ใจมันจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ นะ กิเลสมันก็จะอ่อนกำลังลงเรื่อยๆ สติ สมาธิ ปัญญา จะดีขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ฝึกตัวเองไปทุกวัน ทุกวัน อย่าท้อถอย บางทีใจท้อแท้นะ ท้อแท้ก็ไม่เลิกปฏิบัติ อย่างเราตั้งใจไว้ ทุกวันเราจะเดินจงกรม ถึงเวลาเราก็ต้องเดิน" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๓ วันที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๖๐

"ใช้ใจที่ธรรมดาที่สุดนะ ไปรู้อารมณ์สบายๆ แป๊บเดียวก็สงบ เคล็ดลับอยู่ตรงนี้นะ เพราะฉะนั้นแต่ละวันแบ่งเวลา ทำในรูปแบบ ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง พุทโธก็ได้ หายใจก็ได้ หายใจไปพุทโธไปก็ได้ อันนี้เป็นกรรมฐานกลางๆ ใช้ได้ทุกคน ไม่ยากอะไรนะ ทำไปแล้วคอยรู้เท่าทันจิต จิตสงบก็รู้ จิตฟุ้งซ่านก็รู้ จิตวิ่งหนีไปก็รู้ จิตอยู่กับเนื้อกับตัวก็รู้ ทำกรรมฐานอย่างหนึ่งแล้วรู้ทันจิตไปเรื่อย ในที่สุด จิตก็จะสงบลงมา เชื่องขึ้นๆ ตั้งมั่น ไม่หนีไปไหน จิตได้สมาธิที่มีกำลัง เวลาที่เหลือ เจริญสติในชีวิตประจำวัน การเจริญสติในชีวิตประจำวันก็คือ มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีใจก็คิด มีจมูกก็รู้กลิ่น มีลิ้นก็รู้รส มีกายก็รู้สัมผัสทางกาย กระทบอารมณ์ไปตามธรรมชาติธรรมดา แต่พอกระทบอารมณ์แล้วนะ ถ้าเกิดสุขให้รู้ เกิดทุกข์ให้รู้ เกิดกุศลให้รู้ เกิดโลภ โกรธ หลงอะไรขึ้นมา ให้รู้นะ กระทบอารมณ์ไป" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๖๐

"อยู่ที่ตัวเองนะ ไม่ใช่อยู่ที่ใครมาบังคับเรา ควบคุมตัวเองให้ได้ อย่าปล่อยให้กิเลสควบคุมแล้วขี้เกียจ ขี้คร้านไม่ยอมภาวนา การปฏิบัตินะ ไปฟังหลักของการปฏิบัติที่หลวงพ่อสอนให้ เจริญสติอยู่ชีวิตจริงๆ ฝึกให้มาก เพราะชีวิตส่วนใหญ่เราอยู่ตรงนี้ ยืน เดิน นั่ง นอน รู้สึกตัวไปเรื่อยๆ จะกินข้าว จะดื่มน้ำ จะทำอะไรต่ออะไร จะพูดจะคิดอะไร คอยรู้สึกกาย รู้สึกใจไปเรื่อยๆ ถ้ารู้สึกอย่างนี้ได้เรื่อยๆ ก็คือเราใช้เวลาเต็มที่ วันหนึ่งของเรายาวนานกว่าคนทั่วๆ ไป" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๖๐

"เราได้ยินว่าใครเขาภาวนาดี เราอนุโมทนา ยินดีกับเขานะ ใจเราจะได้บุญ ถ้าใจเราอิจฉา ใจเราเศร้าหมอง มันจะขวางการปฏิบัติของเราเอง ไม่อยากให้ใครเขาเข้าใจธรรมะเลย กรรมตัวนี้แรงนะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๖๐

"ท่านสอนกรรมฐานง่ายๆ สอนกายานุปัสสนา รู้สึกร่างกายหายใจออก หายใจเข้า ยืน เดิน นั่ง นอน เคลื่อนไหว หยุดนิ่งอย่างงี้ ดูง่ายๆ นะ สอนเวทนานุปัสสนา รู้ความรู้สึกสุข ทุกข์ เฉยๆ นี่ง่ายๆ พวกเราก็รู้สึกได้ รู้สึกไหม ใจสุขหรือใจทุกข์หรือใจเฉย ดูง่ายๆ นะ ดูจิตตานุปัสสนา จะดูจากจิตที่เป็นกุศล อกุศล จิตเดี๋ยวก็เป็นกุศล เดี๋ยวก็โลภ เดี๋ยวก็โกรธ เดี๋ยวก็หลง หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงทั้งวันนะ หัดดูอย่างนี้ไปนะ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๖๐

"ถ้าเราแยกขันธ์ชำนาญ เราจะรู้ว่า ความรู้สึกสุขทุกข์ เป็นของถูกรู้ ถูกดู จิต คือ คนที่รู้ ที่ดู จิตเป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์ ถามว่าจิตมีนิยามว่าอย่างไร ความหมายของจิต จิต คือ ธรรมชาติที่รู้อารมณ์ จิตเป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์ อะไรเป็นตัวที่รู้อารมณ์ ก็คือ จิต จิตรู้อารมณ์ผ่านอะไร ผ่านอายตนะ อายตนะเป็นทางเชื่อมต่อกับโลกข้างนอก จิตจะรู้รูปผ่านทางตา จิตจะได้ยินเสียงผ่านทางหู จิตจะรู้เรื่องราวที่คิดผ่านทางใจ จะผ่านอายตนะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๗ กันยายน ๒๕๖๐

"เฝ้ารู้นะ ความเป็นธรรมดาของกาย ความเป็นธรรมดาของใจ แล้วจะเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ เห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ ก็คือวิปัสสนากรรมฐาน วิปัสสนะ วิ แปลว่า แจ้ง ปัสสนะ คือ การเห็น เห็นแจ้ง เห็นความจริงในรูปนาม กายใจนี้ ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา จะเห็นได้ ใช้ใจที่ธรรมดาไปรู้ความเป็นธรรมดาของกาย ไปรู้ความเป็นธรรมดาของใจ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๗ กันยายน ๒๕๖๐

"พออายุเยอะๆ ขึ้นนะ แล้วเราไม่มีธรรมเลยเนี่ย ชีวิตเราจะไม่สดชื่น ร่างกายก็ไม่แข็งแรง ไม่กระปรี้กระเปร่าเหมือนเมื่อก่อน จิตใจเราทุกวันนี้ เราก็ต้องพึ่งคนอื่นมากขึ้นๆ ช่วยตัวเองได้น้อยลง ไม่ค่อยมีความสุข งั้นต้องรีบฝึกกรรมฐาน ต่อไปนี้ ทุกลมหายใจเข้าออก คอยรู้สึกตัวมีสติ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๖๐

"การเลือกคบกัลยาณมิตร สำคัญนะ ถ้าเราไปคบพวกติดเพ่ง หรือติดจิตว่างๆ จิตสบาย เพลินๆ เราก็จะเป็นคนแบบนั้นไป" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๖๐

"วิธีพ้นทุกข์ด้วยการหนีทุกข์ หนีไม่รอด เรามารู้ความจริงของรูปนามกายใจ รู้กายไป เห็นกายนี้เป็นก้อนทุกข์ เป็นตัวทุกข์ พอเห็นอย่างนี้ ใจมันจะเบื่อหน่ายคลายความยึดถือในร่างกาย เบื่อหน่ายคลายความยึดถือแล้ว ร่างกายแก่ จิตใจจะไม่หวั่นไหว ร่างกายเจ็บ จิตใจก็ไม่หวั่นไหว ร่างกายจะตาย จิตใจก็ไม่หวั่นไหว ตายอย่างสง่าผ่าเผย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๖๐

"ถ้าเราจะทำทาน เราจะรักษาศีล เราจะทำสมาธิ เราจะเจริญปัญญา จะต้องฉลาด อย่างน้อยที่สุด รู้ว่าเราทำไปเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้นนะ ทำทานนี้เพื่อความบริสุทธิ์ของจิตใจ ไม่ใช่ทำเพื่อจะเฮง ถือศีล ก็เพื่อขัดเกลาจิตใจ เพื่อไปสู่ความบริสุทธิ์ ไม่ใช่ถือศีล ก็หวังว่าจะได้ไปเป็นเทวดา หรือจะได้เกิดเป็นคนอีกรอบหนึ่ง เจือสิ่งเหล่านี้เข้ามา บางคนไปนั่งสมาธิแก้บน ไม่ได้อยากนั่งเลย แต่บนไว้ จำเป็นต้องนั่ง ไม่งั้นเจ้าพ่อจะโกรธ ห่วงเจ้าพ่อมากกว่า อย่างทำทาน หวังรวย หวังเฮง หวังอะไร อย่างนี้ นี่มันเจือกิเลสทั้งนั้นแหละ ไม่ได้ว่าวิสุทธิ ไม่ใช่สิ่งที่จะไปสู่ความบริสุทธิ์เลย" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๐

"ถ้าเราถือศีล 5 นะ ทุกวันทำในรูปแบบ สร้างพลังของสมาธินะ แล้วก็เจริญสติ เจริญปัญญาในชีิวิตประจำวัน มรรคผล นิพพาน ไม่ไปไหนหรอก ยังไง สักวันมันก็ถึง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๐

"กรรมฐาน อย่าไปทำเพราะอยากดีนะ ถือว่าเราอยู่ในชีวิตธรรมดาอย่างนี้ เราพุทโธไป หายใจไป ถือว่าเราทำเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า คิดไว้แค่นี้ ทำบูชาพระพุทธเจ้าไปเรื่อย ไม่จำเป็นต้องมีดอกไม้ ธูป เทียนเลย บูชาด้วยการบริกรรมภาวนา พุทโธๆ คิดถึงท่าน แล้วรู้ทันจิตใจตัวเองไปเรื่อย เรียกว่าปฏิบัติบูชานะ แล้วตัวนี้ดีมาก ดีกว่าไปนั่งสมาธิแล้วเครียดๆ ปวดหัว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๙ กันยายน ๒๕๖๐

"เรารู้นะ ว่าเราภาวนา เราจะพ้นโลก โลกนี้ไม่ได้มีความสุข โลกนี้มันสุข สำหรับคนหลง คนมีสติ มีปัญญา ได้ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า แล้วมาสังเกตกาย สังเกตใจ ของเรา จะรู้ว่า เมื่อไรมีกาย ก็มีทุกข์ เมื่อไรมีใจ ก็ยังมีทุกข์อยู่ มีอะไร ก็มีทุกข์เพราะอันนั้น ไม่ว่าเราอยู่ในโลกไหน เราก็มีกายมีใจนี้อยู่ เพราะฉะนั้นความทุกข์ ก็ยังตามเราไป" --พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๙ กันยายน ๒๕๖๐

"วิธีปฏิบัติ ไม่ใช่เรื่องยากนะ มีสติรู้สึกกาย รู้สึกใจ ให้มากที่สุด เท่าที่จะมากได้ในแต่ละวัน อย่าละเลย อย่าขี้เกียจ อย่าผัดวันประกันพรุ่ง ปัญหาใหญ่ของนักปฏิบัติ อยู่ที่ไม่ปฏิบัติ ไม่ใช่ปฏิบัติแล้วทำไม่ได้ หรือทำยากเกินไป" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๓ กันยายน ๒๕๖๐

“เวลาฟังธรรมเป็นเวลาสำคัญนะ  ไม่ใช่เวลาเล่นๆ เวลาที่ตั้งใจฟัง กระแสของธรรม  มันเป็นพลังงานที่ละเอียด ที่ปราณีต ถ่ายทอดผ่านใจของครูบาอาจารย์ ไปสู่พวกเรา ใจของเรา สงบ สันติ ฟังธรรมะไปด้วยจิตใจที่รู้ตื่น เบิกบาน กระแสธรรมมันจูนเข้ามาในใจเรา ใจเราจะรับธรรมได้  แต่ถ้าใจเรา มันวอกแวกๆ นะ มันรับธรรมะไม่ได้ มันไม่เหมือนฟังเลคเชอร์ ฟังเลคเชอร์นะ จดๆๆ ไปเรื่อยๆ เอาไปดูทีหลังก็ยังได้ แต่ในขณะที่ฟังธรรมะของครูบาอาจารย์ คือ ”นาทีทองของการปฏิบัติ” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒ กันยายน ๒๕๖๐

"พวกเรารู้สึกไหม เรามีขอบเขต มีกำแพงของตัวเองอยู่ รู้สึกไหม ใครล่วงล้ำกำแพงนี้ เอาตายเลย ทนไม่ได้ อย่างบางคนเดินเข้าใกล้เราเนี่ย กำแพงของมันมาชนกำแพงกับเรา เราไม่ชอบแล้วหละ บางคนเข้าใกล้เรา เราอึดอัด รู้สึกไหม แต่ถ้าคนที่เราชอบ เราอยากลากเข้ามาอยู่ในกำแพงของเรา นึกออกไหม แล้วไม่ยอมให้มันไปไหนแล้ว ขังมันไว้อยู่ในเนี้ย เรามีกำแพงอันนึงสร้างขึ้นมา แล้วมันจะรู้สึกว่า นี่ นี่ อันนี้ของเรานะ อันนี้ไม่ใช่ของเรานะ มันเทียบกันขึ้นมา เลยเกิดว่า เรากับเขา เราดีกว่าเขา เขาดีกว่าเรา เรากับเขาเท่าๆ กัน นี่เป็นปรากฎการณ์ ที่เกิดขึ้น หลังจากที่เราขีดวงกำแพงนี้แล้ว เพราะฉะนั้น อย่างพระอนาคามียังมีวงกำแพงนี้อยู่ พระอนาคามี จะรู้สึกว่า จิตยังมีขอบเขตอยู่ จิตของเราก็มีขอบเขต มีกำแพงขังจิตอยู่ แต่พระอรหันต์ ไม่มีกำแพงอันนี้แล้ว เพราะฉะนั้น จิตพระอรหันต์ไม่มีขอบเขต มานะก็ไม่มี เพราะไม่มีกำแพงอันนี้ซะแล้ว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒ กันยายน ๒๕๖๐

"เราเรียนรู้ความจริงของกาย เรียนรู้ความจริงของจิตใจมากๆ เราจะเข้าใจร่างกายจริงๆ เป็นทุกข์ มีความทุกข์บีบคั้นตลอดเวลา ร่างกายจริงๆ เป็นวัตถุที่เรายืมโลกมาใช้ชั่วคราว วันหนึ่งเราต้องคืนเขาไป จิตใจนี้ก็เหมือนกัน เป็นของไม่เที่ยงเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จิตใจนี้เป็นของบังคับไม่ได้ เลือกไม่ได้ สั่งไม่ได้ เห็นอย่างนี้ใจมันจะคลายความยึดถือออกไป แล้วมันจะไม่หิว ใจที่มันฉลาดขึ้นมามันจะไม่หิว" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๖๐

"ความสุขในใจเราก็ชั่วคราว ความทุกข์ก็ชั่วคราว ความรัก ความชัง ก็เป็นของชั่วคราว เวลา ความรู้สึก รักใครขึ้นมา เรารู้ทันนะ ใจมันคลายออก มันเหลือแต่เมตตา ไม่เป็นรักนะ เขาจะไปที่ไหน เราไม่หวั่นไหว ไม่กังวล ใจก็ไม่ทุกข์เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ไม่ทุกข์ เพราะเจอสิ่งที่ไม่รัก เพราะสิ่งที่ไม่รักเนี่ย ใจเป็นคนไม่รัก ใจมีโทสะ เราเห็นโทสะเกิดดับ แล้วโทสะไม่มีสาระ ใจเป็นกลาง ไม่มีโทสะ ฉะนั้นเจออะไร มันก็ไม่เกลียด อยู่ที่ฝึกนะ ถ้าใจยอมรับความจริงได้ว่า สุข ทุกข์ ดี ชั่ว เป็นของชั่วคราว ความทุกข์ทางใจมันก็ไม่มี" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช แผ่นที่ ๗๒ วัดสวนสันติธรรม วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๐

“ธรรมะสำหรับแต่ละคน มีช่วงจังหวะเวลา ว่าใจเราจะเข้าใจตอนไหน เราไม่รู้ว่าใจเราจะเข้าใจได้ตอนไหน เราก็ปฏิบัติของเราตลอดเวลา ปฏิบัติให้มากที่สุด เกิดจังหวะนั้นมันคลิ๊กขึ้นมา มันเข้าใจขึ้นมา เอาตัวรอดไปได้ ปิดอบายได้ แต่ธรรมะเพื่อความพ้นทุกข์ ที่เราจะใช้ยืนพื้นสำหรับคนๆ นึงนะ ไม่มากหรอก อย่างเราคอยรู้ ความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ ที่เกิดในใจเรา รู้มันทั้งวัน รู้มันทุกวัน รู้แค่นี้ก็พอ เดี๋ยวมันสอนธรรมะเราเอง ความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ อะไร ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา เราสั่งมันไม่ได้ มันเป็นไปตามเหตุ" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๐

“เราคอยรู้ทุกสิ่งที่อย่าง ในร่างกาย ในจิตใจของเรา การปฏิบัติธรรม ไม่มีมากกว่านี้หรอก รู้สึกจิตใจได้ ก็รู้สึกจิตใจไป รู้สึกจิตใจไม่ได้ รู้สึกร่างกาย รู้สึกร่างกายก็ไม่ชัด ยุ่งไปหมดแล้ว ทำความสงบ ทางที่ดี ทุกวัน แบ่งเวลาทำความสงบไว้บ้าง เหมือนเราชาร์จแบตเตอร์รี่โทรศัพท์เรา ไม่ต้องรอให้แบตหมดก่อน แล้วค่อยไปชาร์จ มันจะชาร์จนาน เราใช้ไป เราก็ชาร์จเป็นระยะๆ ไป” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๖๐

“เรียนกรรมฐานนะ ฝึกสติให้มาก ต้องเอาไปใช้ในชีวิตจริงๆ ให้ได้ ถ้าเรียนกรรมฐานแล้ว เก่งเฉพาะตอนเข้าวัด หรือตอนไปไหว้พระสวดมนต์ ฝีมือยังอ่อนเกินไป เราต้องหลอมรวมการปฏิบัติ เข้ามาอยู่ในชีวิตจริงๆ ให้ได้ ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน อะไรอย่างนี้ มีสติกำกับตลอดเวลา ในแต่ละวัน ถ้าช่วงไหน เราไม่ได้ทำงานที่ต้องใช้ความคิด แล้วก็ไม่ได้นอนหลับ มียกเว้นให้ 2 อย่าง คือตอนที่ทำงานที่ต้องคิด กับตอนที่หลับ ตอนนั้นจะเป็นเวลาซึ่งปฏิบัติไม่ได้ เวลาที่เหลือเนี่ย ปฏิบัติได้ทั้งหมดเลย” -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๖๐

"ไม่ต้องห่วงว่า มรรคผลจะเกิดเมื่อไหร่ มีหน้าที่เจริญสติปัฏฐานไป ด้วยจิตใจที่ถูกต้อง จิตใจมีสมาธิถูกต้อง คือจิตใจรู้เนื้อรู้ตัว เป็นธรรมชาติ ธรรมดานี่เอง" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๐

"ปัญญาทางโลก กับ ปัญญาทางธรรม ไม่เหมือนกัน ปัญญาทางโลก ความฉลาดรอบรู้อะไรพวกนี้ ไม่ได้ทำให้เราพ้นทุกข์ มันช่วยให้เราอยู่ในโลกได้สบายหน่อยเท่านั้น บางคนฉลาดไป แล้วไม่มีศีล ไม่มีธรรม ก็ไม่ค่อยมีความสุขจริง ปัญญาทางธรรม ถ้าเรียนแล้วใจเรามีความมั่นคง ยิ่งฝึกไปเรื่อยๆ ชีวิตจิตใจเรามันเต็มอิ่มอยู่ในตัวเอง มันมีความสุข จะจนหรือจะรวยก็มีความสุข จะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต เราก็ยังมีความสุขอยู่ได้" -- พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม แผ่นที่ ๗๒ วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๐